Διαταραχές Υγρών Ηλεκτρολυτών και Οξεοβασικής Ισορροπίας

Περιεχόμενα
Εισαγωγή 300
Αίτια 301
Φάρμακα 303
Διαταραχές της Σχέσης Αερισμού - Αιμάτωσης 304
Εξασθένιση 304
Νευρομυικές Διαταραχές 304
Αντιρρόπηση 305
Κλινική Εικόνα 307
Οξεία Αναπνευστική Οξέωση 307
Χρόνια Αναπνευστική Οξέωση 310
Εργαστηριακά Ευρήματα 311
Οξεία Αναπνευστική Οξέωση 311
Χρόνια Αναπνευστική Οξέωση 312
Διάγνωση 312
Διαφορική Διάγνωση 313
Πορεία Νόσου - Πρόγνωση 313
Θεραπεία 314
Θεραπεία Οξείας Αναπνευστικής Οξέωσης 314
Θεραπεία Χρόνιας Αναπνευστικής Οξέωσης 316
Επισημάνσεις
• Ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, που εμφανίζουν ήδη υπερκαπνία είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στις αναπνευστικές επιδράσεις των κατασταλτικών και ναρκωτικών φαρμάκων και παρουσιάζουν μεγαλύτερη κατακράτηση CO2

• Η υποκαλιαιμία μπορεί να αποτελέσει την αιτία ανεπιτυχούς αποσύνδεσης από τον αναπνευστήρα

• Στην κλινική εικόνα της αναπνευστικής οξέωσης επικρατούν συχνά εκδηλώσεις της παθολογικής κατάστασης που ευθύνεται γι’ αυτή και εκδηλώσεις του συνδυασμού της υπερκαπνίας και της υποξαιμίας

• Οι σημαντικότερες κλινικές εκδηλώσεις είναι η μεταβολή του επιπέδου συνείδησης, οι διαταραχές του προσανατολισμού, η κεφαλαλγία και η οξεία σύγχυση

• Η δύσπνοια δεν αποτελεί χαρακτηριστικό κλινικό εύρημα της αναπνευστικής οξέωσης

• Η υπερκαπνία προκαλεί συστηματική αγγειοδιαστολή (περιφερική και κεντρική), εξαιτίας απ’ευθείας επίδρασής της στις λείες μυικές ίνες των αγγείων

• Η υπερκαπνία μπορεί να υποδυθεί αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή ψευδοόγκους του ΚΝΣ

• Η οξεία υπερκαπνία προκαλεί από άγχος έως οξύ οργανικό εγκεφαλικό σύνδρομο, με έκπτωση των διανοητικών λειτουργιών (θόλωση της διάνοιας, αδυναμία συγκέντρωσης), παθολογική συμπεριφορά (σύγχυση, ασυναρτησία, επιθετικότητα, ευερεθιστότητα, απάθεια), νάρκη (stupor) και κώμα

• Κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων, το πρώτο σημείο αναπνευστικής οξέωσης μπορεί ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΥΓΡΩΝ - ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ ΚΑΙ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
300 να είναι η εμφάνιση κοιλιακής μαρμαρυγής, η οποία μπορεί να διαπιστωθεί επιπλέον κατά την ταχεία διόρθωση της οξείας αναπνευστικής οξέωσης

• Αν δεν υπάρχει υποξαιμία, χρόνια αυξημένα επίπεδα PaCO2 γύρω στα 75 - 110 mmHg δεν προκαλούν κλινική σημειολογία

• Στη χρόνια αναπνευστική οξέωση το πνευμονικό και περιφερικό οίδημα οφείλονται μάλλον στην αντιρροπιστική κατακράτηση HCO3 - και Na+
• Η νάρκωση από CO2 εκδηλώνεται με ψυχικές διαταραχές και αντίστοιχα του επιπέδου συνειδήσεως, υπνηλία, έως κώμα

• Οι συχνότερες νευρολογικές εκδηλώσεις της νάρκωσης από το CO2 είναι οι μυικές συσπάσεις και ο τρόμος του προσώπου και των άκρων

• Στην οξεία αναπνευστική οξέωση τα επίπεδα του PO4 3- αυξάνονται εξαιτίας μείωσης της γλυκόλυσης

• Η αναπνευστική οξέωση δεν μπορεί να αποκλειστεί ακόμη κι όταν ο ασθενής έχει PaCO2 < 40mmHg

• Η αναπνευστική οξέωση σχεδόν πάντοτε συνοδεύεται από υποξαιμία (PaO2 < 60 mmHg), εκτός κι αν προκλήθηκε από εισπνοή CO2, σε ασθενή με ικανοποιητικό κυψελιδικό αερισμό • Ο θάνατος στην οξεία αναπνευστική οξέωση οφείλεται συνήθως σε κοιλιακή μαρμαρυγή (πιθανά εξαιτίας υπερκαλιαιμίας)

• Υποψία οξείας αναπνευστικής οξέωσης σε χειρουργικό ασθενή επιβάλλει τη διενέργεια βρογχοσκόπησης, τραχειοστομίας, διασωλήνωσης και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής

• Ασθενείς με οξεία αναπνευστική οξέωση βρίσκονται σε κίνδυνο, τόσο από την υπερκαπνία
(PaCO2 > 80 mmHg), όσο και από την υποξαιμία

• Κατά το μηχανικό αερισμό ισχύει ο γενικός κανόνας η PaCO2 να μην ελαττώνεται πάνω από 10mmHg ανά ώρα, διότι τότε παύει να υφίσταται η διέγερση του συμπαθητικού που υπήρχε και προκαλούσε περιφερική αγγειοσύσπαση, με αποτέλεσμα την απότομη εμφάνιση υπότασης

• Οξυγόνο με υψηλή τάση πρέπει να χορηγείται σ’ όλους τους ασθενείς με οξεία αναπνευστική οξέωση

• Θεωρείται ότι η χορηγούμενη ποσότητα Ο2 είναι ικανοποιητική όταν επιτυγχάνεται PaO2 = 60 - 65 mmHg, με κορεσμό Hb κατά 90%

• Η χρήση των HCO3 - σε οξεία αναπνευστική οξέωση όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη, αλλά περικλείει και κινδύνους

• H χρόνια αναπνευστική οξέωση μεμονωμένα δεν χρειάζεται θεραπεία, ενώ η υποξαιμία πρέπει πάντοτε να αντιμετωπίζεται

• Σε ασθενείς με χρόνια αναπνευστική οξέωση, η μείωση του κυψελιδικού αερισμού που παρατηρείται μετά τη χορήγηση Ο2 είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη

• Σε χρόνια αναπνευστική οξέωση είναι προτιμότερη η χορήγηση Ο2 με ρινικές κάνουλες ή καλύτερα με μάσκα Venturi (ροή 1 - 2 L/λεπτό), όμως οι ασθενείς που δυσπνοούν συνήθως δεν ανέχονται καλά την τελευταία