ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΩΛΗΣ - ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ, 14ος - 19ος ΑΙΩΝΑΣ

Η πανώλη είναι η επιδημική ασθένεια που άφησε τα βαθύτερα τραύματα στη συλλογική συνείδηση των ευρωπαϊκών πληθυσμών, από την εποχή της επιδημίας της "μαύρης πανούκλας" στον 14ο αιώνα. H αδυναμία κατανόησης του πολύπλοκου μηχανισμού μετάδοσής της, του οποίου βασικός κρίκος είναι τα έντομα και οι αρουραίοι, αύξανε τον τρόμο που προκαλούσε κάθε νέα εμφάνισή της και, καμιά φορά, πέρα από τις διαστάσεις που δικαιολογούσε ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων. Το βιβλίο του Κ. Κωστή δεν περιορίζεται στην ανακεφαλαίωση των σημερινών επιστημονικών γνώσεων για την αρρώστια και την προβολή τους πάνω στο πραγματολογικό υλικό που μας άφησαν πηγές αιώνων. Αντίθετα, θέση του συγγραφέα είναι ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την πανώλη ως κοινωνικό φαινόμενο παρά μόνο αν λάβουμε υπ'όψιν μας τις κοσμοθεωρίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων των περασμένων αιώνων, μέσα στις οποίες εντάσσονται τόσο οι απόψεις τους για τις ασθένειες όσο και για τα μέσα πρόληψης και θεραπείας. Για τον σκοπό αυτό, ο συγγραφέας επιδίδεται σε μια συναρπαστική προσπάθεια αποκωδικοποίησης ενός εντυπωσιακού αριθμού χρονικών, ιατρικών πραγματειών, απομνημονευμάτων και ιστορικών συγγραφών. Το συμπέρασμά του ότι οι σημερινές επιστημονικές γνώσεις δεν δικαιολογούν τη συγκαταβατική αντιμετώπιση της αγωνίας των παλαιών, ούτε το συναίσθημα ασφάλειας απέναντι στην ασθένεια, επιβεβαιώνεται τόσο από την πρόσφατη επανεμφάνιση της πανώλης στην Ινδία, όσο και από τις λεγόμενες "μάστιγες του αιώνα", απέναντι στις οποίες, τουλάχιστον οι σημερινοί κάτοικοι πολλών περιοχών της γης, είναι το ίδιο ανυπεράσπιστοι όπως οι πρόγονοί μας μπροστά στην πανώλη.

Περιεχόμενα

KEΦAΛAIO ΠPΩTΟ: Περί φύσιος ανθρώπου
KEΦAΛAIO ΔEYTEPO: Περί αέρων υδάτων τόπων
KEΦAΛAIO TPITO: Ώρισται παρά Θεώ των ανθρώπων ο βίος
KEΦAΛAIO TETAPTO: Άνθρωποι, αρουραίοι και ψύλλοι
KEΦAΛAIO ΠEMΠTO: Βουβώνες και άνθρακες
KEΦAΛAIO EKTO: Ωμολογήθη πώς είναι πανούκλα... O Θεός τό ηξεύρει μόνο...
KEΦAΛAIO EBΔOMO: Οι δέ θάπτοντες ουκ ήρκουν ες τάς ταφάς
KEΦAΛAIO OΓΔOO: Γέγονε θανατικόν όπερ εκ πολλών χρόνων ουκ εγένετο
KEΦAΛAIO ENATO: O λοιμός εν τοις ημετέροις κλίμασιν ει μέν κατ' έαρ ή θέρος άρχεται, παύεται εν χειμώνι
KEΦAΛAIO ΔEKATO: Φθορά μέν αέρος εστίν ο λοιμός
KEΦAΛAIO ENΔEKATO: Κυνήγι φαντασμάτων
KEΦAΛAIO ΔΩΔEKATO: Το αγώγιμον της πανώλης
KEΦAΛAIO ΔEKATO TPITO: Από την Aνατολή στη Δύση
KEΦAΛAIO ΔEKATO TETAPTO: Ουδεμιάς ουθ' ηλικίας, ούτε φύλου, ούτε τύχης εφείδετο τό κακόν
KEΦAΛAIO ΔEKATO ΠEMΠTO: Εικόνες βίου
KEΦAΛAIO ΔEKATO EKTO: Μετά λιμόν, κατά τό κοινόν αξίωμα, ο λοιμός
KEΦAΛAIO ΔEKATO EBΔOMO: Ότι συμφέρει ημίν τό μακροχρόνιον
KEΦAΛAIO ΔEKATO OΓΔOO: Ήν δέ άμαχον τό κακόν
KEΦAΛAIO ΔEKATO ENATO: Εγώ γάρ ειμί Κύριος ο Θεός ο ιώμενός σε